We wtorek 4 lipca 2017 roku z naszej parafii wyruszyła pielgrzymka do Warszawy. Inicjatorem tej pielgrzymki było Katolickie Stowarzyszenie Civitas Christiana – Oddział w Kolbuszowej.
Civitas Christiana – to ogólnopolska organizacja przygotowująca katolików świeckich do służby Kościołowi i narodowi. Jest kontynuacją stowarzyszenia PAX, które zmieniło nazwę i zostało oficjalnie uznane przez władze kościelne jako stowarzyszenie katolickie dekretem Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski z dnia 14 kwietnia 1997 roku. Stanowi ono integralną cześć wspólnoty Kościoła jako organizacja ludzi świeckich, mająca na celu w swoich działaniach umacnianie i krzewienie formacji katolicko – społecznej w Polsce.
Civitas Christiana – Oddział w Kolbuszowej liczy 44 członków, w tym 5 osób stanowi zarząd. Cel jaki przyświecał pielgrzymom był dwojaki.
Z jednej strony była to pielgrzymka dziękczynna w 20 rocznicę oficjalnego zatwierdzenia Organizacji Civitas Christiana na ziemiach polskich.
Z drugiej strony pielgrzymka miała charakter religijno – patriotyczny, gdyż celem wizyty była Świątynia Opatrzności Bożej i Sejm Rzeczpospolitej Polskiej.
Na pielgrzymi szlak we wczesnych godzinach porannych wyruszyło 50 osób. O godz. 9:30 odbyła sie Msza święta w Świątyni Opatrzności w Bożej w intencji Stowarzyszenia Civitas Christiana. Po Eucharystii pielgrzymi pod opieką przewodnika zwiedzili tę monumentalną budowlę. W tym roku Kościół ten obchodzi swoje 225 urodziny, bowiem 3 maja 1792 roku w rocznicę uchwalenia Konstytucji – z udziałem króla i ówczesnego prymasa abpa Michała Poniatowskiego zainaugurowano budowę, wmurowując kamień węgielny. Decyzję o wzniesieniu w Warszawie Świątyni Świętej Bożej Opatrzności podjął już Sejm Wielki w 1791 roku, dwa dni po uchwaleniu Konstytucji 3 Maja. Świątynia miała stanowić wotum narodu za wyzwolenie się spod wpływów obcych mocarstw. Król Stanisław August Poniatowski planował wybudowanie kościoła na skarpie nad wąwozem Agrykola, naprzeciwko Zamku Ujazdowskiego.
Plany budowy Świątyni przerwały jednak rozbiory. Ze wznoszonej świątyni pozostał jedynie fragment murów – kapliczki obok dzisiejszych Łazienek. Do zobowiązania Sejmu Czteroletniego powrócono trzy lata po odzyskaniu niepodległości – sejmową uchwałą z 17 marca 1921 roku. Tym razem świątynia miała powstać na Polu Mokotowskim – jednak do 1939 roku zdołano jedynie przygotować plac pod budowę. Wybuch wojny i okupacja hitlerowska, a później niechęć władz komunistycznych udaremniły realizację projektu na kilkadziesiąt lat.
Starania kolejnych prymasów: kard. Augusta Hlonda i kard. Stefana Wyszyńskiego, nie przyniosły efektu. Po 1989 r. prymas Polski kard. Józef Glemp wystąpił z inicjatywą powrotu do idei wzniesienia świątyni podczas obchodów 400-lecia stołeczności Warszawy w 1996 roku. Inicjatywę poparły Sejm, Senat, Rada Warszawy i samorządy innych miast. Dwa lata później powołano Fundację Budowy Świątyni Opatrzności Bożej, a w 1999 roku ogłoszono konkurs architektoniczny.
Budowę ostatecznie rozpoczęto w 2002 roku jako wyraz wdzięczności narodu wobec Boga za dar wolności. 2 maja 2002 roku pod budowę – tym razem już w Wilanowie – ponownie wmurowano kamień węgielny, poświęcony przez papieża Jana Pawła II podczas jego pielgrzymki do Polski w 1999 roku. W 2004 roku budowa świątyni została przerwana, po czym wznowiono ją w 2008 roku, po powołaniu przez kard. Kazimierza Nycza Centrum Opatrzności Bożej. Bryła świątyni to rotunda zwieńczona owalną kopułą. Została zaprojektowana jako jednoprzestrzenne wnętrze o kilku kondygnacjach. Część parterową wypełnia Świątynia Opatrzności Bożej z ołtarzami i kaplicami, które mają upamiętniać najważniejsze wydarzenia dla polskiej historii i tradycji religijnej.
Na pierwszym piętrze, na wysokości 26 metrów, na które wjedzie się nowoczesnymi windami, będą się znajdować multimedialne muzea kard. Stefana Wyszyńskiego i Jana Pawła II. W dolnym kościele Świątyni umiejscowiony jest Panteon Wielkich Polaków, w którym pochowani są m.in. ostatni prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski, pierwszy po 1989 roku minister spraw zagranicznych Krzysztof Skubiszewski, poeta ks. Jan Twardowski oraz księża, którzy zginęli w katastrofie w Smoleńsku.
Umieszczono tam także symboliczny grób papieża Jana Pawła II oraz relikwiarz z fragmentem sutanny z krwią św. Jana Pawła II z zamachu na placu św. Piotra. Wnętrze głównego kościoła może pomieścić nawet 4 tysiące miejsc siedzących. Świątynia Opatrzności Bożej to najwyższy kościół stolicy – jego wysokość wraz z krzyżem to 75 metrów. Do pokrycia kopuły zużyto 30 ton miedzi, świątynia liczy ok. 3 tysięcy metrów kwadratowych powierzchni.
Mimo otwarcia Świątyni jej budowa wciąż nie jest zakończona, brakuje m.in. malowideł czy witraży. Od momentu otwarcia Świątyni Opatrzności Bożej to w niej – a nie jak dotąd w warszawskiej Archikatedrze św. Jana Chrzciciela – ma być celebrowana większość uroczystości państwowych, które mają oprawę religijną.
Po zwiedzeniu kościoła i osobistej modlitwie pielgrzymi udali się na obiad. Następnie wyruszono do Sejmu, gdzie na uczestników pielgrzymki czekał poseł ziemi kolbuszowskiej Pan Zbigniew Chmielowiec. Tam pielgrzymi zostali zapoznani przez pana przewodnika z historia polskiego parlamentaryzmu od XV wieku przez Sejm Czteroletni, II Rzeczpospolitą, czasy PRL-u po czasy obecne.
Następnie wszyscy obecni zwiedzili najważniejsze miejsca, m. in. Sale Plenarną, gdzie odbywają się posiedzenia Sejmu oraz Kaplicę Sejmową. Chwila zadumy nastąpiła przy tablicy upamiętniającej parlamentarzystów będących ofiarami II wojny światowej, ofiar katastrofy Smoleńskiej oraz tablicy upamiętniającej wizytę papieża Polaka Jana Pawła II w Sejmie w 1999 roku. Po wizycie w Sejmie pątnicy udali sie na grób bł. ks. Jerzego Popiełuszki, by tam odmówić Koronkę do Bożego Miłosierdzia w intencji Ojczyzny. I to był ostatni punkt programu, po którym pielgrzymi z modlitwą i śpiewem na ustach udali sie w drogę powrotną do Kolbuszowej.
